Ter herinnering aan Frans Sluijter
Zaterdag 29 november 2014
Door Dr. Gerrit van der Lingen, Nieuw Zeeland
Met verdriet las ik van het overlijden van prof. dr. ir. Frans Sluijter. Wij leerden elkaar kennen in 1960. Na mijn promotie in 1960 moest ik in dienst. Ik was ingediend bij de Koninklijke Luchtmacht en moest me melden voor de officiers opleiding aan de Trip van Zoutland kazerne in Breda. Daar werd ik in de IOAG (Individuele Opleiding Academisch Gevormden) klas geplaatst. Frans Sluijter zat in dezelfde klas (Foto 1).
Foto 1. 1960 Koninklijke Luchtmacht IOAG klas in de Trip van Zoutland kazerne in Breda. Rood kruis: Frans Sluijter, geel kruis: ikzelf.
Het was een geweldig inspirerende klas. Het merendeel waren Delftenaren, maar er was ook een nucleaire physicus, een econoom, een jurist en een geoloog bij. Het was duidelijk dat Frans een bright spark was. Hij had toen al een gezonde kritische instelling. Dat bleek o.a. toen we naar “geestelijke bezinning” klassen gestuurd werden. Wat toen gebruikelijk was, werd gevraagd wie Rooms Katholiek was. Die gingen naar de aalmoezenier, de rest naar de legerpredikant. Een derde keus was er niet. Frans en ik waren (als goede wetenschappers) niet religious. We besloten er iets aan te doen. We begonnen een actie om ook het Humanistisch Verbond als keuze erkend te krijgen. We organiseerden pamfletten en Frans en ik werden zelfs voor de radio geinterviewed (TV was er nog niet). We hadden success. Het Humanistisch Verbond werd erkend. Gedurende de opleiding was ook een weekeinde gereserveerd om naar een bezinningsoord te gaan. Onze IOAG klas bestond uit katholieken, protestanten en atheisten. Er was zo’n goede onderlinge band dat de hele klas gezamenlijk naar alle drie de weekeinden ging, de katholieke, de protestantse en de humanistische.
Na onze officiersopleiding werden Frans en ik op het onderdeel Technisch Onderzoek en Ontwikkeling van het Directoraat Materieel Luchtmacht in Den Haag geplaatst. We deden enkele onderzoeken samen. Maar na een jaar mocht ik vervroegd de dienst uit om te gaan werken als geoloog voor Operation Grasshopper in Suriname, in het kader van ontwikkelingshulp. Dat was een drie jaar contract. Daarna ging ik naar Nieuw Zeeland. We verloren contact met elkaar.
Foto 2. Ingangshek van het landgoed “De Bouwen”.
Enkele jaren geleden kwam ik zijn naam weer tegen onder Nederlandse wetenschappers die zich kritisch opstellen t.o..v. het geloof in catastrofale opwarming van de aarde door de mens veroorzaakt. Ik nam weer contact met hem op. Toen wij in 2007 Nederland bezochten, logeerden we enkele dagen bij hem en zijn vrouw Käthe op hun mooie Brabantse landgoed De Bouwen (zie foto’s 2 en 3).
Foto 3. Tuin van het landgoed “De Bouwen”.
We hadden een geweldig gezellige tijd met hen. We haalden herinneringen op aan onze diensttijd en discussieerden natuurlijk over het klimaat. (Foto 4).
Foto 4. Frans en ik gebogen over zijn laptop om naar klimaatgegevens te kijken.
Ik las de verschillende artikelen die Frans schreef voor het kritisch tijdschift Spil van wijlen Arend Jan Voortman (zelf schreef ik daar een artikel voor in 2006). Vooral in zijn kritische artikelen over windenergie bleek zijn scherp technologisch inzicht.
Wij zullen hem missen. Onze deelneming gaat uit naar zijn vrouw Käthe en zijn kinderen.
Dr Gerrit van der Lingen
Nelson, Nieuw Zeeland
