Missie

De Groene Rekenkamer is een door ingenieurs, wetenschappers en journalisten opgerichte stichting met als missie:

het kritisch doorrekenen van overheidsbeleid op de gebieden natuur, milieu, klimaat, gezondheid en energie om de kosteneffectiviteit van de besteding van belastingmiddelen te bepalen uitgaande van de beste natuurwetenschappelijke en economische inzichten alsmede het via oude en nieuwe media onder een breed publiek bekend maken van de resultaten van dit rekenwerk.

De Groene Rekenkamer is gebouwd op het solide fundament van de aangeboren kritische houding van een groot aantal Nederlandse ingenieurs, wetenschappers en journalisten.

Het betreft – en dit is cruciaal – een groep bezorgde burgers die minstens zo goed de weg weet in de natuurwetenschap als in bestuur en bedrijfsleven.

Waarom kan de Algemene Rekenkamer dit niet?

Lees de Q & A →
Groen?

natuur-groen
Groen is de kleur van de natuur. Op de kameel en andere woestijnbewoners na wil iedereen dat onze blauwe planeet ook een zo groen mogelijke planeet is. De ingenieurs, wetenschappers en journalisten die de Groene Rekenkamer hebben opgericht, zijn natuurliefhebbers pur sang. Eigenlijk is bijna iedereen wel een natuurliefhebber, maar verschillen de visies op wat natuur en natuurlijk is. Over smaak valt niet te twisten, maar ook hier is een natuurwetenschappelijk fundament te vinden.

Biologie en ecologie zijn volwassen wetenschapsgebieden die ons de weg wijzen naar een groene toekomst.

Zonder twijfel is op het terrein van deze wetenschappen en het bijbehorende natuurbeleid het “Eisenhower-effect” (zie hiernaast) – of populistisch uitgedrukt “groen is poen” – in meer of mindere mate aanwezig, zodat juist hier ook het kritische werk van de Groene Rekenkamer nodig is.[/one_third][one_third] Eisenhower!


In zijn beroemde afscheidsspeech waarschuwt president Dwight D. Eisenhower in van 17 januari 1961 (Farewell Address to the Nation) voor de gevaren van het “militair-industrieel complex”. Een term die sindsdien gemeengoed is geworden.
In deze speech (zie transcript) waarschuwt Eisenhower, die na WWII twee jaar president was van de Columbia-universiteit van New York, meteen ook voor een andere verregaande belangenverstrengeling, die hij minstens zo zorgwekkend achtte: de steeds grotere verwevenheid van de overheidsbureaucratie en wetenschap.

Eisenhower wees ons op twee in zijn ogen even grote gevaren:

Lees verder →