Welvaart is de mate waarin de behoeften met de beschikbare middelen kunnen worden bevredigd. Het is een kwalitatieve maatstaf. Men spreekt ook wel van welvaart in ruime zin.

Van de behoeften wordt aangenomen dat deze groter zijn dan de beschikbare middelen. Er is dus sprake van een tekort, ook wel relatieve schaarste genoemd.

Welvaart is niet direct meetbaar. Het BNP per hoofd van de bevolking wordt veelal als maatstaf gebruikt, omdat deze objectief meetbaar is. Verder spelen ook vrije tijd en ontspanning een rol in het begrip. Het BNP per capita houdt verder geen rekening met inkomensverdeling en de ontwikkeling van natuurlijk kapitaal. Tezamen vormen zij het nut dat mensen kunnen ervaren.

Indien sprake is van een indicator die meer dan een van de bovengenoemde aspecten combineert wordt in het Engels gesproken van een “Measure of economic welfare”. Vaak wordt de term welvaart gecombineerd met de term welzijn, om zo tot een brede definitie van positieve factoren in het leven van mensen te komen. Wie welvaart in de ruime zin hanteert, heeft aan de term welzijn geen behoefte.